I. Odpowiednia ilość wypijanych napojów
Pacjenci z nietrzymaniem moczu często starają się ograniczać przyjmowanie napojów, licząc na to, że zmniejszą się objawy nasilenia popuszczania moczu. Nie jest to całkowicie zgodne z prawdą, gdyż co prawda mniejsza ilość przyjmowanych przez organizm płynów rzeczywiście zmniejsza diurezę (proces wydalania moczu), ale powoduje jednocześnie zmniejszenie pojemności czynnościowej pęcherza moczowego i może prowadzić do nasilenia częstomoczu lub epizodów nietrzymania moczu.
II. Odpowiednia dieta i regularne wypróżnienia
Zaparcia powodują nadmierne rozciągnięcie końcowego odcinka przewodu pokarmowego. Zalegające masy kałowe uciskając na pęcherz, zmniejszają jego pojemność i podrażniają ścianę pęcherza moczowego. Dodatkowo mogą wywierać ucisk na cewkę moczową, powodując utrudnienie w opróżnianiu pęcherza moczowego. Dochodzi wówczas do nadmiernego wypełnienia pęcherza i popuszczania moczu z przepełnienia.
III. Zmniejszenie nadwagi
Otyłość powoduje osłabienie mięśni dna miednicy. Prowadzi to do obniżenia narządów miednicy, a jak wiadomo – zmiana stosunków anatomicznych w obrębie mięśni dna miednicy, otaczających cewkę moczową, jest jedną z przyczyn nietrzymania moczu u kobiet.
IV. Modyfikacja czynników środowiskowych
Starszym osobom o ograniczonej sprawności ruchowej należy zapewnić łatwy dostęp do toalety. Ponadto należy zwrócić uwagę na ich sposób ubierania się, tak aby przygotowanie się do oddania moczu nie trwało zbyt długo. Jest to oczywista sprawa, a jednak bardzo często właśnie z tych powodów starszym osobom zdarza się nie zdążyć do ubikacji.
V. Trening pęcherza
Po wykonaniu całodziennej kontroli oddawania moczu z notowaniem godziny i ilości oddania moczu, należy stopniowo wypracować taką częstotliwość opróżniania pęcherza, aby nie dopuszczać do nadmiernego wypełniania pęcherza i tym samym zapobiegać pojawianiu się naglących parć na pęcherz.
Ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy dają podwójny efekt.
Z jednej strony – pacjent uczy się bardziej świadomie wykorzystywać mięśnie otaczające cewkę moczową, które są zależne od woli pacjenta. Jest to przydatne zwłaszcza w sytuacjach „awaryjnych”, takich jak np.: kaszel, kichnięcie, śmiech.
Z drugiej strony – regularne prowadzenie ćwiczeń poprawia podparcie dna miednicy i zwiększa opór cewkowy, co ma podstawowe znaczenie u pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu.
Ćwiczenia uczą jak panować nad pęcherzem moczowym i mięśniami zwieracza cewki moczowej. Są one proste i znakomicie sprawdzają się w niektórych typach nietrzymania moczu. Dotyczą albo kontroli pęcherza moczowego albo mięśni dna miednicy. Zalecenia mogą także dotyczyć ilości przyjmowanych płynów.